Z mojego doświadczenia wynika, że Kolumbijczycy wiedzą niewiele o Polsce. Kojarzą, że to kraj w Europie, znają Wojtyłę, czasem z wielkim trudem próbują wymówić nazwisko Wałęsy, słyszeli o dwójce Polaków, którzy zapodziali się w dżungli amazońskiej (sic!). Nasz kraj kojarzy im się też ze srogą zimą i ogromną ilością śniegu. I to w sumie tyle. Ale od paru dni nastąpił “przełom” i już teraz wszyscy wiedzą dokładnie, gdzie jest Polska! A ja, ku mojemu przerażeniu, nie przestaję odpowiadać na pytania i reagować na takie to oto komuniakty: “Mówili o twoim kraju w wiadomościach!!!”, “O co chodzi z tą tęczą??!!”, “W dzień niepodległości??!!”…
Nie ma tego złego, bo przy okazji nauczyłam się, jak po hiszpańsku powiedzieć: kominiarka, kaptur, ultraprawica… Coś czuję, że nowopoznane słowa przydadzą mi się jeszcze parokrotnie. Wstydzę się bardzo i coraz lepiej rozumiem frustrację Kolumbijczyków z powodu ich własnego wizerunku. Dziwnie jest być nagle po drugiej stronie.
guajira 